Аўдыятэка
Па старонках краязнаўчай газеты
Што адбывалася з калекцыяй Беларускага дзяржаўнага музея у 1930-х-1940-х гадах? Дзе знайшлі скарбы музея пасля вайны і якім чынам калекцыя вярталася на радзіму? Слухайце аповед Максіма Гальпяровіча паводле артыкула Аляксандра Гужалоўскага.
Толькі адно лета правёў Максім Багдановіч у в. Ракуцёўшына, але, дзякуючы ўспамінам Яніны і Генадзя Каханоўскіх, Вацлава Ластоўскага, Веры Мікуты, Лявона Луцкевіча, мы зараз дастакова шмат ведаем пра гэты перыяд.
Калі мы ходзім па вуліцах Мінска і бачым будынкі, якія дыхаюць гісторыяй, мы рэдка задумваемся, хто іх аўтар і ў якія часы ён жыў? Чарговы выпуск перадачы Максіма Гальпяровіча паводле артыкула Антона Дзянісава прысвечаны менавіта гэтай тэме.
Пётр Драчоў, выхаванец Мсціслаўскага дзіцячага дома, бацькоў якога забрала вайна, мабыць, нават уявіць сабе не мог, што некалі стане знакамітым беларускім мастаком. Але жыццё склалася менавіта такім чынам. Пра характар, лёс і творчасць мастака распавяддае Максім Гальпяровіч.
Як будынак купца Сакера стаў "Домам №1 БДУ"? Калі ў дворыку БДУ з'явіўся знакаміты "Дом №13"? Пра архітэктурную гістрыю ўніверсітэту распавядае Максім Гальпяровіч.
Фатографы пачатку 20 стагоддзя - апантаныя людзі, дзякуючы якім мы маем магчымасць паглядзець на мінулыя часы. Пра настаўніка гісторыі, геаграфіі, літаратуры і фатографа Рамана Салаўя,
Артыкул Аляксандра Гужалоўскага прысвечаны справе, дзякуючы якой мы, нашчадкі, можам дакрануцца да мінулых стагоддзяў, адчуць сувязь з продкамі. Пра Беларускі дзяржаўны музей расказвае Максім Гальпяровіч.
"Марылі пра мора, караблі, а не бачылі вялікага возера, якое ляжала за кіламетраў дваццаць ад іх," - пісаў Янка Маўр пра герояў аповесці "Палескія рабінзоны", але сам ён быў надзвычай цікаўным чалавекам, не дарма яго называлі беларускім Жулям Вернам.
Пра дзіўную панскую забаву - хадзіць на чаўне пад ветразем па возеры расказваецца ў артыкуле Анатоля Трафімчыка. Але як гэта было магчыма, калі ў гэтых мясцінах зараз добрага возера чы ручаіны няма? Слухайце аповед Максіма Гальпяровіча.
Віцебская губернія на пачатку 20 стагоддзя стала крыніцай талентаў, якія пазней атрымалі сусветную вядомасць. Пра Яшу Хейфеца зараз ведае не так многа людзей, але тое, што ў свой час гэта быў скрыпач сусветнага ўзроўню - вядома дакладна.
